We hadden het van tevoren niet goed kunnen inschatten of misschien toch wel.
De kleinschalige tentoonstelling op 14 en 15 september jl. in de St. Janskluis in Geleen vanHans Osendarp – voormalig leraar handvaardigheid (Maastricht) en schilderen (Geleen) – trok een voortdurende stroom van bezoekers zowel de zaterdag – waarop vooral familie aanwezig was – en zondag kwamen diverse oud-leerlingen hun leermeester van 50 jr. geleden verrassen.Daarnaast waren er bezoekers die vanwege de Open Monumentendag toevallig binnenliepen en onverwacht hun ogen uitkeken.
Bij toeval heeft de Stichting Zinnebeelden Hans (87jr.) ontdekt. Ze besloot dat Hans met zijn zeer veelzijdige werk toch één keer in het middelpunt moest staan. Het was wel een enorm karwei om uit de enorme hoeveelheid werk die hij in de loop van de jaren had geproduceerdeen selectie te maken. Maar het resultaat was bijzonder: veel bezoekers dachten dat het een tentoonstelling was van vier of vijf kunstenaars. Zij waren aangenaam verrast om uit de mond van de kunstenaar zelf te horen dat zijn talent zich uitte in vele stijlen, technieken en vormen naar gelang de indrukken die hij opdeed tijdens zijn verblijf in Italië, de Zeeuwse eilanden maar ook gewoon thuis, in zijn atelier waar hij jarenlang lesgaf.
Er was geen officiële opening van de tentoonstelling, maar Hans zei wel op een gegeven moment een woordje en schilderde in woorden het proces van een kunstenaar. Kort samengevat kwam het neer op: ‘Een kunstenaar die zich laat raken door indrukken in de natuur, door mensen of bijzondere vormen. Al nadenkend hierover zoekt hij naar een eigen vormgeving en materiaalkeuze’.
Het was een weekend met een gouden randje voor de Stichting Zinnebeelden maar vooral voor Hans Osendarp zelf die met name zondag onvermoeibaar bezoekers uitleg gaf hoe hij er toe kwam om indrukken zo vorm te geven. En de kleinkinderen van Hans ontdekten dat ze een opa hadden die wel heel bijzonder was…..
tekst: Marianne Debets.